Να περιοριστούν στο ελάχιστο οι εκπομπές των αερίων του θερμοκηπίου για τα επόμενα 50 χρόνια, ζητούν οι επιστήμονες του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών από τις κυβερνήσεις όλων των κρατών.
Μόνο έτσι, λένε, θα κρατηθεί υπό έλεγχο η συνεχιζόμενη θέρμανση του πλανήτη μας.
Τα αποτελέσματα των ερευνών, που πραγματοποίησε για τρίτη φορά η Διακυβερνητική Διάσκεψη για την Κλιματική Αλλαγή, δεν αφήνουν το παραμικρό περιθώριο ολιγωρίας.
«Αν θέλουμε να διατηρηθεί η άνοδος της θερμοκρασίας της Γης στους 2 βαθμούς Κελσίου, θα πρέπει να δαπανηθεί το 0,12% του παγκόσμιου Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος», τονίζουν στην έκθεσή τους.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, θα πρέπει όλα τα κράτη να περιορίσουν τις εκπομπές του διοξειδίου του άνθρακα από 50% μέχρι και 85% ως το 2050.
Αυτό είναι εφικτό να γίνει χάρη στην τεχνολογία, που έχει ήδη αναπτυχθεί, αλλά και με την εκμετάλλευση σε μεγαλύτερο βαθμό άλλων πηγών ενέργειας.
Τέτοιες πηγές είναι η πυρηνική, η ηλιακή και η αιολική.
Ταυτόχρονα όμως οι επιστήμονες, που εργάστηκαν για την εκπόνηση της μελέτης, τονίζουν ότι θα πρέπει από εδώ και στο εξής τα κτίρια που θα χτίζονται να μην είναι ενεργοβόρα και πως θα πρέπει να βρεθούν τρόποι για την παγίδευση και αιχμαλωσία των τεράστιων ποσοτήτων διοξειδίου του άνθρακα, που εκλύονται κυρίως από εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος, φυσικού αερίου και πετρελαϊκών εγκαταστάσεων.
Οι επιστήμονες από 120 κράτη, που παρουσίασαν στις 4 Μαΐου 2007 στην Μπανγκόκ της Ταϊλάνδης τα αποτελέσματα της πολύμηνης έρευνάς τους, έδωσαν ιδιαίτερη έμφαση στα θερμοκηπιακά αέρια, που εκλύονται από τις κάθε είδους ανθρωπογενείς δραστηριότητες και τα οποία «θα μπορούσαν, αν δε ληφθούν αμέσως μέτρα, να οδηγήσουν στην αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας μέχρι και 6 βαθμούς Κελσίου».
Μια τέτοια εξέλιξη θα ήταν, σύμφωνα με τους επιστήμονες, καταστροφική για τον πλανήτη μας, επειδή δε θα οδηγούσε μόνο στην αύξηση της στάθμης των ωκεανών, αλλά θα υποχρέωνε παράλληλα εκατομμύρια ανθρώπους να μεταναστεύσουν.
Επιπλέον, θα αφανιζόταν ένας μεγάλος αριθμός ειδών, υπολογίζεται στο 20% με 30% του σημερινού πληθυσμού τους, και οι τροπικές ζώνες θα μαράζωναν από την οικονομική καταστροφή.
«Έχει φθάσει πια ο καιρός που οι πολιτικοί θα πρέπει να κάνουν ουσιαστικά βήματα για την αντιμετώπιση της παγκόσμιας θέρμανσης και της κλιματικής αλλαγής, προτού είναι πολύ αργά», τονίζει o Χανς Βέρολμ από το Παγκόσμιο Ταμείο για τη Φύση (WWF).
Ωστόσο, μακριά από την ατμόσφαιρα θέλουν να κρατήσουν οι επιστήμονες το διοξείδιο του άνθρακα, που συμβάλλει στην υπερθέρμανση του πλανήτη και αναζητούν τους τρόπους, που θα το καταφέρουν.
Με αυτή την προοπτική στρέφονται στον πυθμένα των ωκεανών και στα εγκαταλελειμμένα πηγάδια της Γης, ψάχνοντας πώς θα επιτύχουν την παγίδευση και την αποθήκευση του διοξειδίου του άνθρακα.
Το αέριο αυτό, που καλύπτει σαν κουβέρτα την ατμόσφαιρά μας, ενισχύει το φαινόμενο του θερμοκηπίου και συμβάλλει- όπως όλα δείχνουν- στις μεγάλες κλιματικές αλλαγές που συντελούνται τα τελευταία χρόνια στον πλανήτη μας.
Οι ειδικοί προσπαθούν να αναπτύξουν μεθόδους για να εμποδίσουν να φτάσει στην ατμόσφαιρα το διοξείδιο του άνθρακα, που παράγεται από τις κάθε είδους βιομηχανικές καύσεις. Έχουν σκεφθεί κάθε ιδέα η οποία μπορεί να έχει αποτέλεσμα.
Από το να δημιουργήσουν τεράστιες ποσότητες πλαγκτόν στους ωκεανούς (το οποίο θα μπορεί να κατακρατήσει στον πυθμένα το διοξείδιο του άνθρακα), μέχρι τη φύτευση μεγάλων δασών με δέντρα, που θα «αναπνέουν» το συγκεκριμένο αέριο.
Στα μέσα Μαΐου 2007 ένα ιδιωτικό ερευνητικό πλοίο μήκους περίπου 35 μέτρων αναχώρησε από τη Φλόριντα και κατευθύνθηκε προς τα νησιά Γκαλάπαγκος και τον νότιο Ειρηνικό Ωκεανό.
Ο Ρας Τζορτζ- που είναι εκτελεστικός διευθυντής της εταιρείας Ρlanktos, στην οποία ανήκει το πλοίο- έριξε στο βυθό της θάλασσας τόνους από ρευστοποιημένο σίδηρο.
Μαζί με τους επιστημονικούς του συνεργάτες κάλυψαν με το σίδηρο μια περιοχή που εκτείνεται σε 10.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα.
Ο σίδηρος είναι ένα βασικό θρεπτικό συστατικό του πλαγκτού.
Οι επιστήμονες λένε ότι μόλις ο σίδηρος δώσει ώθηση στην ανάπτυξη και την αναπαραγωγή των μικροσκοπικών οργανισμών που αποτελούν το πλαγκτόν, τότε θα υπολογίσουν και την ποσότητα του διοξειδίου του άνθρακα που αυτό κατάφερε να απορροφήσει.
Η ιδέα αυτή μοιάζει λίγο-πολύ με μια παλαιότερη πρόταση που είχε διατυπωθεί και αφορούσε τη φύτευση τεράστιων δασικών εκτάσεων με δέντρα, τα οποία θα μπορούσαν να εισπνέουν τον άνθρακα.
Ένα τέτοιο πρόγραμμα άλλωστε έχει τεθεί σε εφαρμογή από μια θυγατρική εταιρεία της Ρlanktos, η οποία θα φυτεύσει ένα καινούργιο δάσος, συνολικής έκτασης τριών εκατομμυρίων στρεμμάτων, στην Ουγγαρία.
Στην επιστημονική κοινότητα είναι ευρέως αποδεκτό το γεγονός πως αν απορριφθεί σίδηρος σε συγκεκριμένες περιοχές της θάλασσας, τότε θα υπάρξει «έκρηξη» στην ανάπτυξη του πλαγκτού.
Όμως εξ ίσου έντονος είναι και ο σκεπτικισμός για το αν αυτή η τεχνική μπορεί να έχει μακροπρόθεσμα αποτελέσματα ως προς την απορρόφηση διοξειδίου του άνθρακα από την ατμόσφαιρα.
Από την άλλη πλευρά, επιστήμονες εργάζονται για να τελειοποιήσουν μεθόδους παγίδευσης του άνθρακα όταν αυτός απελευθερώνεται από την καύση του κάρβουνου.
Ανάμεσα στις ιδέες, που επεξεργάζονται επιστήμονες, είναι η ψύξη των αερίων, όταν αυτά εκλύονται από τις καμινάδες, η τροποποίηση του άνθρακα, προτού οδηγηθεί στην καύση και η αλλαγή του αέρα μέσα στον οποίο γίνεται η καύση.
Αμέσως όμως γίνεται φανερό ότι η παγίδευση του διοξειδίου του άνθρακα αποτελεί το πρώτο σκέλος της εξίσωσης.
Το δεύτερο και σημαντικότερο είναι να βρεθεί χώρος για την αποθήκευσή του.
Η πιο διαδεδομένη λύση έχει να κάνει με τις μεγάλες εκτάσεις όπου γίνονταν γεωτρήσεις για την άντληση πετρελαίου.
Σε ένα τέτοιο μέρος θα μπορούσε το διοξείδιο του άνθρακα να διοχετευθεί στα αχανή πηγάδια και με τον τρόπο αυτόν να αναγκάσει το εναπομείναν πετρέλαιο να εξέλθει στην επιφάνεια.
Όμως η χωρητικότητα όλων των παλαιών εκτάσεων του πλανήτη, που χρησιμοποιούνταν για άντληση πετρελαίου, δεν επαρκούν για να αποθηκευτεί το διοξείδιο του άνθρακα.
Και, εξάλλου, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος της διαρροής μέσα από τον λαβύρινθο των πηγαδιών.
2007
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου