Στην αρχή ξεκίνησε ως μια πρωτότυπη κίνηση μιας επιχείρησης που στην προσπάθειά της να προβάλει πιο δελεαστικά ένα καταναλωτικό αγαθό, το στόλισε σε μια συσκευασία.
Στην πορεία έγινε κάτι το δεδομένο και το σύνηθες.
Σήμερα φτάνει στα όρια της επιδημίας, μια και η υπερβολική και παράλογη χρησιμοποίηση πλαστικών περιτυλιγμάτων και φιαλών δημιουργεί πρόβλημα.
Πιπεριές με πλαστικό περιτύλιγμα, κονσέρβες γαύρου σε χαρτόκουτο 10πλάσιο σε όγκο, μαρούλια και λάχανα σε συνθετικές σακούλες, κόλλες, ανταλλακτικά συρραπτικών, γόμες, αυτοκινητάκια - ακόμα και παιχνίδια για τους σκύλους πωλούνται σε περίτεχνες συσκευασίες.
Περιβαλλοντολόγοι και ειδικοί υποστηρίζουν ότι οι εταιρείες κάνουν υπερβολική και παράλογη χρήση συσκευασιών, που αποτελούν το 40% των απορριμμάτων, απειλώντας να «πνίξουν» την Ελλάδα από σκουπίδια, ενώ ταυτόχρονα η παραγωγή τους συνεισφέρει στο φαινόμενο του θερμοκηπίου και στην αύξηση των τιμών των προϊόντων.
Σύμφωνα με στοιχεία της Οικολογικής Εταιρείας Ανακύκλωσης τα απορρίμματα συσκευασιών φτάνουν τα 180 με 200 κιλά ανά κάτοικο της χώρας το χρόνο.
Αυτό σημαίνει ότι από τους περίπου 5.000.000 τόνους οικιακών απορριμμάτων στην Ελλάδα το χρόνο, οι 2.000.000 τόνοι είναι συσκευασίες.
«Πέρα από την επιβάρυνση των χώρων υγειονομικής ταφής απορριμμάτων, αν σκεφτεί κάποιος τις ποσότητες της ενέργειας που καταναλώνονται για την παραγωγή των συσκευασιών και τη ζημιά που γίνεται στο περιβάλλον από τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, τότε το κόστος που πληρώνει ο πλανήτης είναι ιδιαίτερα μεγάλο», επισημαίνει ο Δημήτρης Ιμπραήμ, υπεύθυνος της εκστρατείας της Greenpeace για τις κλιματικές αλλαγές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι για την παραγωγή ενός τόνου αλουμινίου, που χρησιμοποιείται στη συσκευασία των αναψυκτικών, απελευθερώνονται στην ατμόσφαιρα 51 τόνοι διοξειδίου του άνθρακα, οι οποίοι ενισχύουν το φαινόμενο του θερμοκηπίου και της υπερθέρμανσης του πλανήτη.
«Αν το εξετάσουμε από την πλευρά της ουσιαστικής λειτουργίας της συσκευασίας, δηλαδή το να προστατεύει το προϊόν, είτε όταν μεταφέρεται, είτε όταν αποθηκεύεται, τότε πάρα πολλές συσκευασίες είναι περιττές. Αλλά και για τη μεταφορά, την αποθήκευση και συντήρηση των προϊόντων μπορούμε να βρούμε φιλικότερα για το περιβάλλον υλικά από αυτά που χρησιμοποιούνται.
Αν για παράδειγμα οι καταναλωτές προτιμούσαν τα αναψυκτικά σε γυάλινη συσκευασία, με την προϋπόθεση ότι θα έκαναν επιστροφές μπουκαλιών, τότε θα μπορούσαν να μειωθούν κατά πολύ τα απορρίμματα συσκευασιών, αφού ένα μπουκάλι μπορεί να επαναχρησιμοποιηθεί 20 φορές», λέει ο κ. Φίλιππος Κυρκίτσος, πρόεδρος της Οικολογικής Εταιρείας Ανακύκλωσης.
Στη Γερμανία, τη Γαλλία και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες οι πλαστικές φιάλες από υλικό ΡΕΤ είναι επιστρεφόμενες - στην Ελλάδα όμως όχι.
Μπορούν να χρησιμοποιηθούν τουλάχιστον 100 φορές - οπότε έτσι μειώνονται κατά 99 φορές τα απορρίμματα συσκευασίας αναψυκτικών και νερού.
Σύμφωνα με τους ειδικούς το καλύτερο υλικό συσκευασίας υγρών από άποψη σε θέματα υγείας είναι το γυαλί.
«Είναι και το πιο φτηνό, αν το ανάγουμε στην ίδια ποσότητα προϊόντος και αφαιρέσουμε το κέρδος του καταναλωτή από την επιστροφή. Είναι όμως βαρύ και οι καταναλωτές δε θέλουν να σηκώνουν βάρος», λέει ο κ. Κυρκίτσος.
Στις πλαστικές συσκευασίες υπάρχει η παράμετρος «επικίνδυνα υλικά για την υγεία των καταναλωτών».
Το PVC μπορεί να καταργήθηκε για την εμφιάλωση του νερού, όμως συνεχίζει να χρησιμοποιείται σε συσκευασίες άλλων προϊόντων.
«Είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο, καθώς περιέχει καρκινογόνες θαλικές ενώσεις. Επίσης επικίνδυνα θεωρούνται όσα υλικά συσκευασίας έχουν πολυστυρένιο - αναγράφουν PS - καθώς και οι επιβραδυντές καύσης με βρωμιούχες ενώσεις, που περνούν στα προϊόντα», λέει ο κ. Κυρκίτσος.
Ωστόσο όσον αφορά στα οπωροκηπευτικά και από τη στιγμή που χρησιμοποιούνται κατάλληλα υλικά για τη συσκευασία τους, ο καταναλωτής έχει κάτι να κερδίσει, υποστηρίζει ο κ. Νίκος Τσεμπερλίδης, πρόεδρο του Κέντρου Προστασίας Καταναλωτών.
«Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει η πιστοποίηση του παραγωγού, έτσι ώστε ανά πάσα στιγμή να μπορούμε να τον εντοπίζουμε, σε περίπτωση που βρεθούν φυτοφάρμακα πάνω από τα επιτρεπόμενα όρια. Θα μπορούσαμε να έχουμε ταμπελάκια, αντί για σελοφάν, αλλά αυτά φεύγουν εύκολα», λέει ο κ. Τσεμπερλίδης.
«Σίγουρα υπάρχουν συσκευασίες οι οποίες είναι εντελώς άχρηστες και επιβαρύνουν οικονομικά τον καταναλωτή. Ενώ στην Ευρώπη έχουν ξεπεράσει τους ΧΥΤΑ και έχουν προχωρήσει στο διαχωρισμό των απορριμμάτων, εμείς ακόμα ψάχνουμε να βρούμε χώρους υγειονομικής ταφής. Η χώρα μας οφείλει να προοδεύσει στη διαχείριση των απορριμμάτων, ώστε να μην επιβαρύνουμε το περιβάλλον», τονίζει ο κ. Τσεμπερλίδης.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η τελευταία μελέτη του ΥΠΕΧΩΔΕ έκανε λόγο για ανακύκλωση των υλικών συσκευασίας σε ποσοστό 33%. Από αυτές οι χάρτινες είναι η συντριπτική πλειοψηφία με ποσοστό 65%.
Ωστόσο, ιδιαίτερα μεγάλο πρόβλημα αποτελούν τα πλαστικά περιτυλίγματα και οι πλαστικές φιάλες.
«Όταν καίγονται τα πλαστικά, λόγω του ότι έχουν χλωριωμένα πολυμερή, παράγουν διοξίνες. Δεν είναι τυχαίο ότι κατά την πυρκαγιά στη χωματερή των Ταγαράδων εμφανίστηκαν τέτοια επίπεδα διοξινών, που απαγορεύθηκε να διατίθεται το γάλα από τα αιγοπρόβατα της περιοχής. Οι ίδιοι κίνδυνοι προκαλούνται και από τα φουράνια, χημικές ενώσεις που συναντούμε σε πλαστικά», λέει ο κ. Αχιλλέας Πληθάρας από την WWF.
Οι πυρκαγιές στους ΧΥΤΑ προκαλούνται συνήθως λόγω του βιοαερίου που εκλύεται συνεχώς, οπότε με τη ζέστη και τη ξηρασία είναι πιθανό να δημιουργηθούν στις χωματερές μικρές εστίες.
«Τα απορρίμματα από τις συσκευασίες απαιτούν ιδιαίτερα μεγάλο χώρο και δεν αποδομούνται εύκολα από τη στιγμή που μιλάμε για πλαστικά. Μέσα σε λίγα χρόνια οι ΧΥΤΑ γεμίζουν και πρέπει συνεχώς να αναζητούμε νέους χώρους. Ιδιαίτερα στην Αττική, όπου πάσχουμε από το σύνδρομο "όχι στην αυλή μου" το μόνο που έχει προχωρήσει εδώ και τόσα χρόνια είναι το κύτταρο στη Φυλή», επισημαίνει ο κ. Πληθάρας.
2007
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου