ΣΚΟΥΠΙΔΟ-ΦΑΓΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΕΡ-ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ

Ο υπέρ-καταναλωτισμός έχει γίνει πια κοινός τρόπος ζωής για ένα μεγάλο μέρος κοινωνιών.
Ωστόσο, σε μια μαζικά κατευθυνόμενη κουλτούρα, οι παράτολμοι, οι γραφικοί ή όπως αλλιώς κάποιοι αποκαλούν αυτούς που διαφοροποιούνται ή φτάνουν στα άκρα, κλονίζουν τα καθημερινά δεδομένα.
«Συνήθως ο κόσμος ψωνίζει κατά τη διάρκεια της ημέρας, αλλά εγώ συλλέγω το φαγητό μου τη νύχτα. Παίρνω μαζί μου πλαστικά γάντια, ένα φακό, μερικές σακούλες και ένα μεγάλο σακίδιο και ξεκινώ τη βόλτα μου με το ποδήλατο, που συνήθως κρατάει μιάμιση ώρα. Πηγαίνω σε πέντε ή έξι σούπερ μάρκετ και ψάχνω στους σκουπιδοτενεκέδες τους για φαγητό. Την τελευταία φορά βρήκα ψωμί, βάφλες, σκόρδο, ραδίκια, μαλακό τυρί, μήλα, σαλάτα και ραπανάκια. Όλα ήταν νόστιμα και χορταστικά.
Δεν είμαι κανένας φτωχός ζητιάνος. Τρώω φαΐ από τους σκουπιδοτενεκέδες σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την υπερβολική κατανάλωση, την καπιταλιστική κοινωνία και την εκμετάλλευση και τη μόλυνση του περιβάλλοντος που προκαλεί.
Μερικοί μας αποκαλούν «freegans»- από τις λέξεις «free» (ελεύθερος) και «vegan» (χορτοφάγος). Δεν ξέρω ποιος άρχισε αυτό το κίνημα, αλλά η πρώτη φορά που προσπάθησα να φάω σκουπίδια ήταν πριν από δύο χρόνια. Δεν τα κατάφερα, ήταν κάτι που με αηδίαζε. Στη συνέχεια, πριν από έναν χρόνο, παρακολούθησα ένα σεμινάριο, που πρόσφερε πρακτικές συμβουλές για αυτό το θέμα.
Κάπως έτσι αρχίσαμε καμιά δεκαριά φίλοι από το Μαγδεμβούργο, στην Ανατολική Γερμανία, να μαζεύουμε φαγητό από σκουπιδοτενεκέδες.
Χρειάζεται στρατηγική για να βρίσκεις το σωστό φαγητό. Δεν μπορείς να αρχίσεις να ψάχνεις όταν είσαι ήδη πεινασμένος. Κοιτάμε πότε τα σούπερ μάρκετ βγάζουν τα σκουπίδια τους, τι είδους τρόφιμα πετάνε και πώς τα αποθηκεύουν. Τώρα ξέρω ακριβώς πότε να κάνω τις βόλτες μου με το ποδήλατο. Αποθηκεύω τα τρόφιμα στα γραφεία μιας οικολογικής Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης, για την οποία δουλεύω. Όποιος πεινάει μπορεί να παίρνει ό,τι θέλει. Δίνω επίσης τρόφιμα σε συσσίτια. Πρέπει βέβαια να είσαι προσεκτικός για το τι είδους τρόφιμα παίρνεις από τους σκουπιδοτενεκέδες. Το κρέας και το ψάρι χαλάνε εύκολα και μυρίζουν. Μου έχει τύχει πολλές φορές να πάρω σάπιες τροφές, γιατί δεν τις βλέπω στο σκοτάδι, αλλά ως τώρα δεν έχω αρρωστήσει ποτέ. Υπολογίζω ότι το ένα τρίτο των τροφών που βρίσκω στους σκουπιδοτενεκέδες είναι φαγώσιμο. Όταν πλησιάζει η ημερομηνία λήξης ή η συσκευασία είναι βρώμικη ή χτυπημένη, τα σούπερ μάρκετ πετούν τρόφιμα που δεν έχουν κανένα πρόβλημα.
Κάποτε, ο διευθυντής ενός σούπερ μάρκετ στο Μαγδεμβούργο απείλησε ότι θα φωνάξει την Αστυνομία. Ξέρω ότι τα σκουπίδια θεωρούνται ιδιοκτησία και ότι είναι παράνομο να τα ξεδιαλέγεις. Αλλά δε θα με πείραζε να φωνάξουν την Αστυνομία.
Μια δίκη θα ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία να δείξω πόσο γελοία, θλιβερή και οικολογικά καταστροφική είναι η καταναλωτική κοινωνία στην οποία ζούμε».

(Απόσπασμα συνέντευξης που έδωσε ο Φολκ Μπέγιερ, μέλος της ομάδας διαμαρτυρίας, στο περιοδικό των Financial Times)

2007