Τις αποκαλούν νεκρές ζώνες, επειδή η ζωή χάνεται από τις παράλιες αυτές περιοχές, που σιγά σιγά νεκρώνουν από την υπερβολική αύξηση μικροσκοπικών φυκιών, τα υπολείμματα των οποίων αποτελούν τον παράδεισο των βακτηριδίων, που απορροφούν το οξυγόνο από το νερό.
Σύμφωνα με έρευνα, που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Science» εδώ και μισό αιώνα το φαινόμενο του ευτροφισμού (σταδιακή αύξηση της συγκέντρωσης φωσφορικών, νιτρικών ή άλλων αλάτων σε ένα υδάτινο οικοσύστημα, που καταστρέφει την οικολογική ισορροπία) έχει επιδεινωθεί σοβαρά και κάθε δεκαετία, από το ΄60 και μετά, η επιφάνεια των νεκρών ζωνών διπλασιάζεται και σήμερα φτάνει τα 245.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα.
Τετρακόσιες πέντε τοποθεσίες (για την Ελλάδα, γνωρίζαμε ήδη από προηγούμενες έρευνες ότι νεκρές ζώνες υπάρχουν στο Σαρωνικό, τον Παγασητικό και το Θερμαϊκό) εντοπίσθηκαν από τον Αμερικανό Ρόμπερτ Ντίας και το Σουηδό Ρούτγκερ Ρόζενμπεργκ, οι οποίοι πραγματοποίησαν την πληρέστερη μέχρι σήμερα καταγραφή του φαινομένου.
Οι δύο ερευνητές υπογραμμίζουν πως είναι πολύ πιθανόν να υποτιμάμε το φαινόμενο επειδή δεν υπάρχουν διαθέσιμα δεδομένα για τις αναπτυσσόμενες χώρες.
Θεωρούν ότι ο ευτροφισμός είναι «ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία της κρίσης που πλήττει τα θαλάσσια οικοσυστήματα».
Για μια ακόμη φορά στο εδώλιο του κατηγορουμένου βρίσκεται η ανθρώπινη δραστηριότητα: η απόρριψη αποβλήτων με οργανικές ύλες και η χρήση λιπασμάτων (φωσφορικών και νιτρικών) που καταλήγουν στους ωκεανούς και ενθαρρύνουν την άναρχη ανάπτυξη του φυτοπλαγκτόν.
Η σχέση με τη γεωργία είναι πασίδηλη: στον Κόλπο του Μεξικού η νεκρή ζώνη αναμένεται να φτάσει σε έκταση ρεκόρ το 2008, αφού στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής χρησιμοποιούνται και πάλι λιπάσματα, για να αυξηθεί η παραγωγή στις καλλιέργειες για βιοκαύσιμα.
Σύμφωνα με τη διεθνή έρευνα του αμερικανικού οργανισμού ΝCΕΑS για την κατάσταση των θαλάσσιων οικοσυστημάτων, η περιοχή της Μεσογείου και οι ελληνικές θάλασσες είναι βαθιά επηρεασμένες από την ανθρώπινη δραστηριότητα.
Χλωρίδα και πανίδα κινδυνεύουν από τη μόλυνση.
Στις ανατολικές ακτές της Αττικής και στο Σαρωνικό ως τη βραχονησίδα του Αγίου Γεωργίου (Σαν Τζώρτζη) η επιβάρυνση χτυπάει κόκκινο.
Πατραϊκός, Θερμαϊκός, Παγασητικός και Αργολικός κόλπος καταλαμβάνουν τις επόμενες θέσεις με υψηλά επίπεδα επιβάρυνσης.
Σημαντικές καταστροφές έχουν υποστεί επίσης τα θαλάσσια οικοσυστήματα στις εκβολές του Έβρου και του Αξιού, στα Χανιά και το Ηράκλειο, στην Κυλλήνη, καθώς και οι περιοχές από τα παράλια της Σμύρνης ως τη Βόρεια Χίο και τη Νότια Λέσβο, από τα νότια της Σάμου ως τα Δωδεκάνησα και τα παράλια της Μικράς Ασίας.
Ελάχιστες είναι οι περιοχές που δεν έχουν επηρεαστεί τόσο έντονα: Νότια της Κέρκυρας, ανάμεσα στην Κεφαλονιά, τη Λευκάδα και τα παράλια της Αιτωλοακαρνανίας, Νότιος και Βόρειος Ευβοϊκός έως τη Σκόπελο (εκτός του Παγασητικού), Νότιανοτιοδυτικά της Αίγινας ως τον Πόρο, την Ύδρα και τις Σπέτσες, μεταξύ Πάρου και Νάξου και νότια έως την Ίο.
Και τέλος ανατολικά της Χίου και βόρεια της Κω.
2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου